روش های جراحی هموروئید و عمل بواسیر + سرپایی و بدون درد

مقدمه

جراحی هموروئید، گاهی اوقات علائم هموروئید بزرگ شده آنقدر بد است که دیگر درمان علائم به تنهایی کافی نیست. و نیاز است که بیمار سریعا  جراحی شود.البته روش های مختلفی وجود دارد که می توان برای برداشتن بافتی که مشکل ایجاد می کند انجام داد.در این مقاله به روشهای جراحی هموروئید می پردازیم.

هموروئیدها طبیعی بافت پر از رگ‌های خونی هستند که در انتهای رکتوم، درست در داخل مقعد یافت می‌شوند.

اگر بزرگ شوند، می توانند علائم ناخوشایندی ایجاد کنند. مناسب ترین نوع درمان عمدتاً به اندازه هموروئید و شدت علائم بستگی دارد.

هر رویکرد مزایا و معایب خاص خود را دارد. بسته به روش، عوارض جانبی ممکن است رخ دهد.

اگر فردی دارای هموروئید درجه 3 یا 4 باشد، پزشکان اغلب جراحی را توصیه می کنند. معمولاً برای این کار به بی حسی عمومی یا موضعی نیاز است. پس از آن باید چند روز در بیمارستان بمانید و مدتی نیز از کار بی کار شوید.

روش های جراحی هموروئید

اسکلروتراپی (تزریق)

اسکلروتراپی ممکن است به عنوان درمانی برای هموروئید درجه 1 یا 2 در نظر گرفته شود.

در این روش یک پروکتوسکوپ به آرامی وارد مقعد می شود. پروکتوسکوپ یک لوله کوتاه با نوری است که پزشک می تواند از آن برای مشاهده غشاهای پوشاننده مقعد استفاده کند.

سپس با کمک پروکتوسکوپ، مایعی حاوی داروهایی مانند کینین، پولیدوکانول یا کلرید روی به ناحیه اطراف هموروئید بزرگ شده تزریق می شود.

هدف از این روش کوچک کردن بواسیر با آسیب رساندن به رگ های خونی و کاهش خون رسانی به بواسیر است.

معمولاً برای درمان همه هموروئیدهای بزرگ شده باید چندین بار انجام شود. تزریق ها معمولا هر چند هفته یکبار انجام می شود

پس از اسکلروتراپی، برخی از بیماران خونریزی، درد خفیف، فشار یا احساس وجود چیزی در مسیر پشت خود را تجربه می کنند.

در موارد نادر این روش می تواند منجر به تورم یا عفونت شود. گاهی اوقات یک لخته خون دردناک (ترومبوز) در ناحیه مقعد ایجاد می شود. در بسیاری از افراد، بواسیر پس از دو تا سه سال دوباره رشد می کند.

بستن باند لاستیکی (باندینگ)

این رویکرد عمدتا در درمان هموروئید درجه 2 استفاده می شود. اگرچه برای هموروئیدهای درجه 3 کوچکتر نیز استفاده می شود.

در بستن باند لاستیکی (که به عنوان “باندینگ” نیز شناخته می شود)، پزشک ابتدا یک پروکتوسکوپ را به آرامی وارد مقعد می کند.

با کمک این ابزار، او سپس یک نوار لاستیکی کوچک – به عرض تنها چند میلی متر – در اطراف پایه هموروئید بزرگ شده قرار می دهد.

این نوار جریان خون را به هموروئید قطع می کند، که پس از سه تا پنج روز کوچک می شود و می میرد.

بافت مرده و نوار لاستیکی می ریزند و بدن را در مدفوع رها می کنند، بدون اینکه متوجه شوید. این روش معمولاً برای درمان همه هموروئیدهای بزرگ شده معمولاً پس از چند هفته باید تکرار شود

مطالعات نشان داده اند که بستن نوار لاستیکی نسبت به سایر روش های جراحی برای درمان هموروئید درجه 2 مزایایی دارد. بیماران پس از عمل درد کمتری را تجربه کردند و توانستند زودتر به سر کار بازگردند.

عوارض احتمالی پس از عمل شامل درد، خونریزی، ترومبوز یا آبسه است. و در بسیاری از افراد هموروئید پس از این روش دوباره بزرگتر می شود.

هموروئیدکتومی (برداشتن هموروئید)

در این نوع  جراحی هموروئید بزرگ شده با استفاده از ابزارهایی مانند قیچی، چاقوی جراحی یا لیزر برداشته می‌شوند (“اکتومی” به معنای “برداشتن” است).

در برخی از رویکردها، زخم پس از آن باز می ماند، در برخی دیگر به طور جزئی یا کامل با بخیه بسته می شود. این نوع از تکنیک های جراحی به عنوان “باز”، “جزئی باز” یا “بسته” نامیده می شود.

باز گذاشتن قسمتی یا کاملاً زخم از مزایای کمتر عوارض ناشی از بخیه و مشکلات کمتر هماتوم (کبودی) برخوردار است. یکی از معایب این است که مدت زمان بیشتری طول می کشد تا زخم های باز بهبود یابد.

صرف نظر از اینکه کدام عمل را انجام داده اند، اکثر بیماران پس از آن درد در ناحیه مقعد خود را تجربه می کنند.

در نتیجه حرکات روده و نشستن ممکن است باعث آسیب شود. این مشکلات معمولاً با داروهای مسکن قابل درمان هستند.

سایر مشکلاتی که ممکن است ایجاد شود عبارتند از خونریزی بعد از عمل، عفونت زخم، آبسه، تنگی مقعد (تنگی مقعد) و – به ندرت – بی اختیاری مدفوع. بی اختیاری مدفوع ناتوانی در کنترل حرکات روده است.

منگنه کردن

منگنه کردن تکنیکی است که اخیراً توسعه یافته است که معمولاً در درمان هموروئید درجه 3 استفاده می شود. این روش ابتدا شامل برداشتن مقداری از بافت هموروئید بزرگ شده و سپس “منگنه کردن” بافت باقیمانده به پوشش مقعد است.

تحقیقات اخیر نشان می دهد که افرادی که این روش را انجام می دهند در مقایسه با افرادی که هموروئیدکتومی می کنند، درد کمتری را بعد از آن تجربه می کنند.

آنها همچنین توانستند زودتر به فعالیت های روزمره برگردند.

اما مشخص شد که جراحی هموروئید با منگنه کردن یک نقطه ضعف نیز دارد: هموروئیدها بعد از عمل دوباره زودتر بزرگتر شدند و همچنین اغلب از مقعد خارج می شدند.

بنابراین، در مقایسه با هموروئیدکتومی، ممکن است نیاز به تکرار روش منگنه زودتر باشد. عوارض جانبی مانند خارش یا خونریزی پس از منگنه زدن به همان اندازه که پس از سایر انواع جراحی رایج بود، شایع بود

نتیجه گیری:

در این مقاله روشهای انواع جراحی هموروئید را با مزایا و معایب آنها بررسی کردیم . تا شما عزیزان که دچار این مبیماری هستید راحت تر بتوانید تصمیم بگیرید.