مقدمه
کیست پیلونیدال یک کیست جوش مانند است که معمولاً در ناحیه ساکروکوکسیژیال بدن، مدر نزدیکی بالای شکاف بین گلوتئال (که به آن شکاف ناتال نیز گفته می‌شود) قرار دارد. به ندرت، کیست پیلونیدال ممکن است بین انگشتان نیز ظاهر شود. این وضعیت شایع بیشتر در مردان بین 16 تا 24 سال دیده می شود. نام پیلونیدال از لاتین گرفته شده است و به معنای واقعی کلمه به معنای “لانه مو” است، زیرا این بیماری اغلب فولیکول مو را درگیر می کند. حفره کیست پیلونیدال حاوی مو و بقایای پوستی است که واکنش جسم خارجی ایجاد می کند و در نتیجه التهاب و درد موضعی ایجاد می کند.
علل ایجاد کیست پیلونیدال
دو دسته کیست مویی وجود دارد: اکتسابی و مادرزادی. بیماری مادرزادی پیلونیدال نتیجه نقصی است که در بدو تولد وجود دارد.. شرایط اکتسابی پیلونیدال در نتیجه موهای رشد کرده ، موهای خارجی وارد فولیکول مو یا ضربه به ناحیه بدن است. علت دقیق کیست های پیلونیدال ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که این کیست ها به دلیل فشار دادن موهای شل به پوست توسط اصطکاک ناشی از لباس ایجاد می شوند.
گزینه های مراقبت از زخم برای کیست پیلونیدال
این وضعیت زمانی بسیار رایج در نظر گرفته می شد که در طول جنگ جهانی دوم در سربازان ظاهر شد.ساعت‌های طولانی سوار شدن بر وسایل نقلیه در زمین‌های ناهموار می‌تواند به عفونت‌های شکاف زایمان منجر شود و کیست‌های پیلونیدال را با نام مستعار “بیماری جیپ” به همراه داشته باشد.
2 آرایشگران و آرایشگران سگ‌ها به دلیل قرار گرفتن در معرض موهای کوتاه شده که می‌تواند خود را در فولیکول‌های مو جاسازی کند در معرض خطر بیشتری هستند.
عوامل خطر برای کیست مویی
تعدادی از عوامل وجود دارد که موجب افزایش این بیماری می شورد از جمله:
– بلوغ تا بزرگسالی جوان
– استعداد ژنتیکی برای آکنه، کورک، فولیکولیت و کیست های چربی
– مقدار قابل توجهی از رشد موهای بدن در این ناحیه؛ بافت سفت مو
– قرار گرفتن در معرض موهای خارجی (مانند آرایشگران و آرایشگرها)
– آسیب تروماتیک به ناحیه دنبالچه
– نشستن طولانی‌مدت ناشی از فعالیت‌های شغلی یا اوقات فراغت (دوچرخه‌سواری، اسب‌سواری یا رانندگی در مسافت‌های طولانی)
علائم کیست پیلونیدال
این بیماری معمولاً به صورت جوش ظاهر می شوند اما می توانند اندازه ها و اشکال مختلفی داشته باشند. علائم ایجاد عفونت در کیست مویی عبارتند از:
– التهاب، درد، قرمزی و تورم
– تخلیه چرک یا خون از ناحیه ملتهب
– بوی نامطبوع همراه با چرک
– تب
عوارض کیست مویی
کیست پیلونیدال پس از عفونی شدن، آبسه پیلونیدال نامیده می شود و برای رفع نیاز به درمان دارد. آبسه پیلونیدال عفونی معمولاً دارای زهکشی چرکی مزمن از دهانه است که به صورت یک گودی کوچک در سطح پوست ظاهر می شود. چنین عفونتی ممکن است بسیار دردناک باشد.
درمان کیست پیلونیدال
کیست مویی عفونی را می توان به روش های مختلفی درمان کرد. آنتی بیوتیک ها به تنهایی برای بستن مجرای سینوسی بی تاثیر هستند.
داروهای ضد التهابی بدون نسخه می توانند به تسکین درد کمک کنند. کمپرس گرم و مرطوب که چندین بار در روز مستقیماً روی کیست اعمال می شود ممکن است با تسهیل درناژ علائم را تسکین دهد. خیساندن در حمام گرم (یا حمام سیتز) ممکن است اثر مشابهی داشته باشد.
تنها راه برای از بین بردن کیست پیلونیدال از طریق روش هایی است که مجرای سینوسی را برای همیشه از بین می برد.
یکی از این روش‌های جراحی جزئی شامل لنگ زدن و تخلیه ناحیه عفونی است. در طی این روش، موها و فولیکول‌های آزاردهنده برداشته می‌شوند و محل برش باز گذاشته می‌شود و با گاز استریل بسته می‌شود. زخم ایجاد شده حدود سه هفته طول می کشد تا بهبود یابد و پانسمان باید به طور منظم در این فاصله تعویض شود.
ابلیشن آندوسکوپی سینوس پیلونیدال یک روش کمتر تهاجمی و بدون اسکار است که شامل شستشوی سینوس، برداشتن موها و مواد زائد و سپس سوزاندن دهانه است. این یک انتخاب بهینه نسبت به عملیات تهاجمی تر از نظر زمان بهبودی است.
سیستکتومی پیلونیدال روشی است که در موارد عود توصیه می شود. این جراحی که بیمار تحت بیهوشی عمومی انجام می شود، کیست و مجاری سینوس پیلونیدال را به طور کامل از بین می برد. بهبود کامل سیستکتومی یک تا سه ماه طول می کشد و فعالیت های منظم در عرض دو تا چهار هفته از سر گرفته می شود. میزان عود کیست مویی حدود 30 درصد است، به همین دلیل اقدامات پیشگیرانه مهم است.
پیشگیری از کیست پیلونیدال
برای افرادی که در معرض خطر بالای ایجاد این بیماری هستند، چند راه برای کاهش احتمال ایجاد یا عود کیست وجود دارد. این شامل
-تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه شکاف زایمان
-از بین بردن موهای در حال رشد در نزدیکی این ناحیه
– پرهیز از نشستن طولانی مدت
– کاهش وزن
نتیجه گیری:
بزرگترین عامل خطر برای ایجاد این بیماری، سابقه شخصی این بیماری است.
افراد در معرض خطر بالا می توانند اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از ایجاد کیست پیلونیدال یا آبسه انجام دهند، اما پس از ایجاد کیست مویی، گزینه های مختلفی برای درمان وجود دارد.
خود درمانی می تواند درد و ناراحتی را کاهش دهد، اما برای درمان واقعی ، مداخله پزشکی لازم است.